Dawny współpracownik gestapo, w nowej rzeczywistości urządził się całkiem nieźle.
Dosłużył się stopnia oficerskiego w warszawskim Urzędzie Bezpieczeństwa. Ma też żonę, Emilię, niedługo zostanie ojcem. Jego spokój burzy spotkanie Heleny – kobieta zna jego okupacyjną przeszłość. Woźniak za cenę milczenia decyduje się pomóc Helenie i Wandzie. To jednak nie koniec jego kłopotów – w Warszawie pojawia się jeszcze jeden świadek jego wojennych dokonań
źródło: czashonoru.tvp.pl
Wywiad wideo: Relacja z planu „Czasu honoru”
W Woźniaku jest silny instynkt przetrwania. To człowiek, który w każdych czasach chce przeżyć - mówi Mariusz Kiljan grający w „Czasie honoru” postać Woźniaka.
Proszę opowiedzieć coś o swojej postaci…
Historia Woźniaka, to dla mnie, przez swój los, nie była czymś wyjątkowym. Za okupacji należy do Armii Krajowej, potem, początkowo nie całkiem świadomie, zostaje agentem gestapo. Po wojnie spotyka Karola Ryszkowskiego, razem byli szpiclami Rainera. Teraz Karol pomoże Woźniakowi w karierze w Urzędzie Bezpieczeństwa, Woźniak awansuje do stopnia porucznika.
Jaki jest to człowiek od strony psychologicznej?
Powikłany wewnętrznie. Nie jest jednowymiarowy ani pozbawiony uczuć. Ma mnóstwo lęków i rozterek. W czasie okupacji staje np. przed wyborem, czy odmówić współpracy z gestapo i zginąć, czy zostać szpiclem i wtedy wydawać ludzi na śmierć. Po wojnie chce naprawiać Polskę, zostaje ubekiem i prześladuje akowców. Jest w nim silny instynkt przetrwania za wszelką cenę, tacy ludzie starają się niezależnie od okoliczności być na powierzchni, ocalić swoją skórę. Trochę w tym przypomina Piszczyka z „Zezowatego szczęścia” Andrzeja Munka, z tym, że tamten został pokazany jako postać groteskowa w genialnej interpretacji Bogumiła Kobieli. Woźniak to postać bardziej realistyczna. Jest zwykłym człowiekiem, który w każdych czasach chce normalnie żyć, chce przeżyć. A w tak dramatycznych czasach często muszą wybierać, z kim jestem, przeciwko komu…
To jest Pana zdaniem postać jednoznacznie negatywna?
Myślę, że nie. On ma naprawdę szczerą wolę uczestnictwa w odbudowie kraju z wojennych zniszczeń. Wojnę chce zostawić poza sobą, ale jej widma do niego wracają. Kiedy do niego, jako funkcjonariusza UB, trafiają aresztowani akowcy, Woźniak staje przed dylematem, którym z nich pomóc, których ratować, a których jeszcze bardziej pogrążyć. Wie, że nie może pomóc wszystkim, bo sam się narazi na niebezpieczeństwo.
Taka postać to na pewno ciekawe zadanie aktorskie…
My aktorzy mówimy na ogół, że granie „złego” jest zazwyczaj ciekawsze niż granie „dobrego”, ponieważ pozwala na użycie bogatszych i bardziej sugestywnych środków aktorskich.
Jaki będzie dalszy los Woźniaka?
Nie chcę zdradzić szczegółów przed widzami. Myślę, że Woźniak jest postacią tak wyrazistą, że mógłby powstać odrębny serial wyłącznie o nim.
Gdzie upatruje Pan upatruje przyczyn popularności „Czasu honoru”?
Myślę, że czasy przełomowe są zawsze atrakcyjne. Atrakcyjne są też zawsze seriale o wielkich problemach i dramatach oraz o odwiecznych ludzkich namiętnościach.
Dziękuję za rozmowę.
Rozmawiał Krzysztof Lubczyński.
Zdjęcie z planu - instagram.com
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz